Sa Index, Si Kuya, Ang PSP

Kahapon nagpunta kami ng kuya ko sa Index para magpagupit. At syempre kasama na rin dun ang pagpapalinis ng kuko kaya golden yellow ang nails ko ngayon.

Habang naglalakad sa Times Street, walang maliw ang ang pagsasalita ng kuya ko. “Neng, papayat ka na please… mula ngayon bawasan mo na pagkain mo ha…” Samantalang ako wala ring maliw sa pagmumuni-muni. Apat na taon na mula nang huling maglakad ako dito. Dati tuwing pumupunta ako dito, marami akong nakikitang kakilala.

Apat na taon.

Marami na rin ang nangyari. Marami na rin ang hindi nangyari. Sayang. Sayang at hindi ko nai-record ang lahat. Sayang at hindi ko nagawa ang lahat.

Hindi ko na sana gustong maging emo na naman. Dahil wala naman dapat dahilan. Kaso drama queen lang talaga ako siguro. Kaya yan.

Sa Index. HAHA. Natawa ako nang maalala ko. Third year high school kami at prom night nun. Ako ang tatanggap ng Book of Wisdom na ipapamana ng graduating students sa batch namin (syempre scripted na to). Pero sa umaga bago iyon, may MTAP contest kami. Bale, mga 5 kami darating ng school. Pero sa Las Pinas pa yon at sa Manila ang prom, kaya sinundo ako pagkatapos ng contest at diniretso sa may Retiro, at dun na-discover ang Index, na talaga namang mas mura kesa sa Ricky Reyes at David’s Salon. At dahil dyan! Mas maganda ako sa kasama ko sa MTAP non. HAHA. :))

Si Kuya. At ang PSP niya. Hindi na ko masyadong magkukwento. Wala naman talagang kwento dito. Wala ring kwenta.

Naiinis lang ako.

Kasi lahat ng schoolmates ko, lahat ng nakilala ko apat na taon na ang nakakaraan, ga-graduate na.

Samantalang ako nanganganib pa, at muli’t muli ay magbabalik-tanaw sa nakaraang gustung-gusto kong balikan at muli’t muli ay magsisisi dahil sa kasalukuyang gustung-gusto kong talikuran.

Pero ano pa nga bang magagawa ko.

Kung hindi maging forcedengineer.

Ga-graduate din ako.

Dalawang taon…. dalawang taon hindi na dapat lumampas.